Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Historie odnalezione Andrzeja Kobalczyka. Znani artyści w rolach… ratowników wodnych

Andrzej Kobalczyk
Bohaterowie z Teofilowa: J. Mroziński (po lewej) i B. Dąbrowski (po prawej)
Bohaterowie z Teofilowa: J. Mroziński (po lewej) i B. Dąbrowski (po prawej) Archiwum Ryszarda Bonisławskiego
Na łamach międzywojennej prasy łódzkiej dosyć często gościł nadpilicki Teofilów. Był wtedy modnym letniskiem i cieszył się dużą popularnością, zwłaszcza wśród mieszkańców Łodzi. Świadczyły o tym liczne ogłoszenia o wolnych miejscach dla letników, zamieszczane w łódzkich gazetach przez właścicieli teofilowskich willi. Zajmowały one coraz większy obszar dorodnego sosnowego lasu nad czystą Pilicą. Świetnie nadawała się ona do kąpieli i plażowania. Dzięki tym walorom, a także dobremu połączeniu komunikacyjnemu łodzianie chętnie przyjeżdżali tutaj także na jednodniowy wypoczynek.

O dramatycznym finale jednej z takich wycieczek napisano w popularnym łódzkim dzienniku „Ilustrowana Republika” z 18 lipca 1938 roku. Tę dosyć lakoniczną notatkę opatrzono intrygującym tytułem: „Tonący urzędnik oraz jego córka uratowani przez artystów teatru w Łodzi”. Warto jej treść przytoczyć w całości.

„W niedzielę, do Teofilowa pod Inowłodzem, przybyła liczniejsza grupa wycieczkowiczów z Łodzi. Jedną z atrakcyj wycieczki była kąpiel w Pilicy. Podczas kąpieli jeden z łodzian, urzędnik państwowy, zaczął tonąć wraz ze swą 14-letnią córką. Tonącym pospieszyli z pomocą artysta, p. Jan Mroziński, oraz reżyser, p. Bronisław Dąbrowski. Dzięki odwadze pp. Mrozińskiego i Dąbrowskiego oboje tonących udało się uratować” – donosiła łódzka gazeta.

Grali w Łodzi – wypoczywali w Teofilowie

W uzupełnieniu krótkiego anonsu można dodać, że wymieniony w nim artysta Jan Mroziński był przed wojną znanym polskim aktorem. Najpierw grał w teatrach warszawskich, a następnie od 1923 roku aż do wybuchu wojny - w Teatrze Miejskim w Łodzi. Po wojnie przeniósł się do Warszawy, gdzie występował na różnych scenach, a także był organizatorem życia teatralnego stolicy. J. Mroziński zmarł w 1954 roku i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Drugi z wymienionych w cytowanej notatce bohaterów dramatycznego wydarzenia w Teofilowie – reżyser Bronisław Dąbrowski z wykształcenia był aktorem. Zadebiutował w 1921 roku w poznańskim Teatrze Polskim, a potem występował na scenach Warszawy, Lwowa i Krakowa. Z czasem połączył aktorstwo z reżyserią teatralną. Właśnie w takim charakterze współpracował w latach 1937-1939 z łódzkim Teatrem Miejskim. Po wojnie B. Dąbrowski był wieloletnim dyrektorem teatrów w Katowicach, Krakowie i Warszawie, a także wykładowcą szkół teatralnych. Zmarł w 1992 roku w Krakowie.

Na marginesie opisanej historii sprzed 80 lat warto jeszcze wspomnieć, że związany z nią pośrednio łódzki Teatr Miejski wywodził się z najstarszej w tym mieście stałej sceny, utworzonej w 1888 roku w gmachu przy ulicy Piotrkowskiej. Po jego pożarze znalazł siedzibę przy ulicy Cegielnianej (obecnie ulica Jaracza), gdzie funkcjonuje do dzisiaj. Od 1949 roku tetr ten nosi imię Stefana Jaracza.

od 12 lat
Wideo

Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na tomaszowmazowiecki.naszemiasto.pl Nasze Miasto