Historie odnalezione Andrzeja Kobalczyka: Łańcuchami zagrodził wjazd na dworzec

Burzliwe i zmienne koleje losu przechodził teren u zbiegu ulic: Św. Antoniego i POW, sąsiadujący z byłą siedzibą tomaszowskiej straży pożarnej. Do niedawna w tym miejscu znajdował się podziemny szalet, zaś obecnie stoi na nim dom handlowy. Mało kto dzisiaj wie, że wcześniej funkcjonował tutaj dworzec autobusowy.

Zbudowany z cegły budynek dworca wraz z placem postojowym dla autobusów należał przed wojną do prywatnego właściciela. Swój obiekt, mieszczący także restaurację dla podróżnych, udostępniał on odpłatnie prywatnym właścicielom autobusów, kursujących do Piotrkowa, Łodzi i Warszawy. Latem 1933 roku między stronami autobusowego interesu doszło do poważnego konfliktu.

Jak informował łódzki dziennik „Ilustrowana Republika” w wydaniu z 4 sierpnia tegoż roku, od dłuższego czasu właściciel dworca i właściciele autobusów toczyli spór o wysokość opłat za korzystanie z tego obiektu. „Otóż właściciel, dworca p. Pruski wyznaczył za postój każdego autobusu cenę zł. 2, czemu sprzeciwili się przedsiębiorcy samochodowi, twierdząc, że opłata ta, przy obecnym ruchu pasażerskim jest zbyt wygórowana i ujemnie wpływa na rentowność ich przedsiębiorstwa. Ponieważ p. Pruski nie zmienił swego stanowiska, właściciele autobusów odmówili w ogóle regulowania swych długów. Wobec takiego obrotu sprawy właściciel dworca założył przed bramą wjazdową grube łańcuchy, nie zezwalając zajeżdżać autobusom na teren postoju” – relacjonowała gazeta.

Napisała dalej, że sprawa oparła się o miejscową ekspozyturę starostwa powiatowego, która nakazała właścicielowi dworca udostępnić go do użytku publicznego, zaś w kwestii roszczeń finansowych zwrócić się do sądu. Jednak po kilku tygodniach ponownie uniemożliwił on właścicielom autobusów korzystanie z dworca. Ci zaczęli zabierać pasażerów z ulicy pod budynkiem dworca. Nieformalnemu postojowi, utrudniającemu ruch uliczny tuż obok siedziby straży pożarnej, sprzeciwiły się władze policyjne, nakazując usunięcie autobusów z jezdni.

Po pięciu dniach „Ilustrowana Republika” donosiła, że trwający nadal konflikt wokół tomaszowskiego dworca postanowił osobiście zażegnać starosta powiatu brzezińskiego – Stachowski, spotykając się z właścicielami autobusów. Obiecał przekazać ich postulaty właścicielowi tomaszowskiego dworca, jednocześnie zezwalając, do czasu wyjaśnienia sporu, na odjazd autobusów z położonego po sąsiedzku terenu fabryki włókienniczej A. Kiersta. W tej sytuacji właściciel dworca zdjął łańcuchy.

Dodajmy, że budynek ten został kompletnie zniszczony 6 września 1939 roku podczas bombardowania miasta przez niemieckie samoloty. Jego wygląd przedstawia unikatowe zdjęcie udostępnione dzięki uprzejmości Muzeum w Tomaszowie Maz. im. Antoniego hr. Ostrowskiego.