Renowacja kościoła świętej Anny w Smardzewicach. Do odnowienia jeszcze pięć ołtarzy i elewacja klasztoru. ZDJĘCIA, VIDEO

Renowacja kościoła św. Anny w Smardzewicach jest świetnym przykładem współpracy władz kościelnych, w tym wypadku zakonu franciszkanów, z władzami samorządowymi - gminy Tomaszów, powiatu tomaszowskiego i samorządu województwa łódzkiego. Sanktuarium wspiera także konserwator zabytków i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Dzięki połączonym siłom od dobrych kilku lat udaje się systematycznie inwestować w odnowienie świątyni kwoty rzędu 700 - 800 tys. złotych rocznie.

Osiem lat temu odrestaurowano park przed klasztorem - wykonano nowe ścieżki spacerowe, ciąg pieszo-jezdny wzdłuż muru kościoła oraz drogę asfaltową z parkingiem.

Odrestaurowano także część murów świątyni, bramę główną i południową część elewacji, a wewnątrz kościoła ołtarz główny, obraz świętej Anny i dwa ołtarze boczne wraz z amboną. Kolejny ołtarz będzie odnowiony jeszcze w tym roku. Do renowacji pozostaną cztery ołtarze oraz część elewacji świątyni.

- Zbieramy pieniądze z różnych źródeł. Wystąpiliśmy o 1,2 mln zł z Polskiego Ładu i mam nadzieję, że wspólnymi siłami dokończymy dzieła - mówi Franciszek Szmigiel, wójt gminy Tomaszów. - Chcielibyśmy, aby to miejsce za dwa lata, na 250-lecie powołania parafii, było odrestaurowane. Świetnie nam się współpracuje z zakonnikami, franciszkanami. Obecny gwardian, jak i poprzedni, bardzo aktywnie się w to włączają, a my jako urzędnicy pomagamy i myślę, że to przynosi wymierne rezultaty - dodaje wójt.

Zespół klasztorny franciszkanów w Smardzewicach zbudowano na przełomie XVII i XVIII wieku. Według podań, w 1620 roku, ubogiemu wieśniakowi Wojciechowi Głowie ukazała się tu święta Anna, Matka Najświętszej Maryi Panny. Prosiła, by czczono ją w tym miejscu razem z córką Maryją i wnukiem Jezusem. Miejsce objawienia zaczęło szybko słynąć cudami i doznawanymi łaskami za wstawiennictwem św. Anny. Dziś sanktuarium w Smardzewicach stało się celem pielgrzymek.

W odrestaurowanym parku przed klasztorem uwagę zwraca zaś figura Matki Boskiej Niepokalanej, którą wzniesiono w 1889 roku jako wotum za ocalenie cesarza Aleksandra III od śmierci lub kalectwa, które groziły mu wyniku wypadku pociągu na drodze kolejowej Charkowsko - Azowsko - Kurskiej przy stacji Borki 17 października 1888 roku.